Werken en wonen

Deze dag begon gisteravond al met de rit naar het station. Taxi Uber was snel geregeld met de app en voor €1,20 werden we er in 10 minuten heen geraced.
We hebben deze dag geen botsinkje gezien of politie gehoord. En dat is echt een wonder!!

Vanaf 23.30 uur hebben we het rijk alleen. Ons rijk is een slaapcabine in de trein naar Hyderabad: 4 bedden, lakens, kussens en dekens. Die laatste zijn wel nodig want de airco staat koud.
De machinist is vroeger taxichauffeur geweest blijkbaar, want '5 minuten niet getoeterd is...'. En laten wij nou in de tweede wagon liggen van de 1 kilometer lange trein!
Het toilet wankelt van links naar rechts en ik in mijn wankel evenwicht van rechts naar links. Je kan ook niet alles hebben voor 40 euro (12 uur lang, 800 km naar het binnenland)! Ik benijd de reizigers in de derde klas overigens niet: de enige airco is de arko (alle ramen kunnen open).
De trainman komt nog om een 'teep' (tip, fooi) vragen en krijgt 100 roepies (130 cent). Zo blij!

In Hyderabad bellen we weer een Uber taxi die ons bij het hotel aflevert. (Deze chauffeur werkt 12 uur per dag, maakt 15 ritten gemiddeld en rijdt 200 km door deze verkeerschaos).Na een douche heeft Albert een gesprek met een zakenrelaties en vertrek ik met een taxi naar een winkelcentrum/markt, dwars door het aller-chaotischte verkeer ever seen en ervaren!
Rond een moskee - ik loop in het moslim deel van de stad - is een drukke winkelstraat met een soort markt. Genoeg te zien en te ervaren.
Na een uurtje ben ik ingegaan op de gebaren van een oud tandeloos mannetje die me in zijn tuktuk naar het hotel wilde brengen. Een passant moest het vertalen en dan weet hij ongeveer waar hij wezen moest. Van Albert moest ik afdingen, vooruit, van de 200 roepies=cent naar 150. En daar gingen we.. een half uur lang! Nog een paar keer verkeerd rijden en toch gevonden. Vooruit, laat ik gul wezen: 200 roepia's.

Volgende programmapunt: bezoek aan bedrijf dat Albert heeft helpen opzetten. Bijpraten met de directeur, presentatie, afscheid nemen. Door fe chauffeur van de baas naar zijn huis gebracht om daar samen te eten.
Dat was best pittig, maar niet te. Entourage deed me denken aan Zuid-Afrika. De vrouw kookt en schept op, maar eet niet mee. Ze houdt zich helemaal op de achtergrond, ook bij de gesprekken.

Buiten was het 33 graden en binnen zit ik op mijn bed om de laatste woorden te typen.
Morgen om 06.15 uur staat de auto van de baas weer voor om.nasr een microkrediet bedrijfje te gaan; we wonen een vergadering bij van de VrouwenZelfHelpGroep van 7-7.45 uur. Weer fijn 3 kwartier heen en ook weer terug in de spits!! Gelukkig kunnen we daarna ontbijten.

Het was pas de tweede dag in India en ik heb het idee dat ik er al een week zit...
Nieuwe foto's weer in OneDrive. Veel trein foto's zijn gemaakt met mijn telefoon. Enkele foto's waarom op dus met die van Albert.