Thee en nog veel meer

De vissers met de grote Chinese netten zijn al wakker. Als ik voor het ontbijt even ga kijken bij hun visplaats vlakbij het hotel zijn ze bezig hun enorme netten op te halen - helaas met maar drie kleine visjes - en weer te laten zakken. Grote keien in de touwen zorgen voor het contragewicht.

Het ontbijt is deze keer op een dakterras en beter dan de twee boterhammen van gisteren. Bij het uitchecken vraagt de uitbater ons dringend een goed review te geven zodat hij de hoogste in de regio kan blijven. 'Als u tevreden bent een 10, als u niet tevreden bent een 9,2.' Moet je net tegen ons zeggen..... Dat bepalen we zelf wel. In ieder geval nu al een extra punt aftrek! Lekker puh! Oh, en daarom kwam je zo gezellig kletsen bij het ontbijt hè?

De taxidriver/gids staat voor de deur om ons mee te nemen naar Munnar. Nooit van gehoord zeker. Nou, de kans is groot dat je de blaadjes die ik heb gefotografeerd over een half jaar in jouw theezakje zitten!

Voordat we bij de theeplantages zijn gaat de airco kapot van de Tata Indigo. (Op het vliegveld waren we al gewaarschuwd met het opschrift op de trap :Go indigo in - Every supermo el's fabourite ramp , oftewel: ga de Indigo in, maar voor belangrijke mensen wordt dat een ramp!) Zelf prutsen, twee zekeringen met een koperdraadje aan elkaar knopen, garage laten kijken.... Maar elke keer wegrijden weer kortsluiting. Tot Albert ontdekt dat de airco ermee ophoudt als chauffeur Justin de handrem omlaag zet. Dus repareren en niet meer handremmen!

Halverwege een rondleiding door een kruidentuin. Met uitleg van de apotheker waar die 'spices' goed voor zijn. We zien hoe kruidnagels, pepers, nootmuskaat, kardemom, koffie, enz. groeien. Maar sorry apotheker: we zijn Hollanders dus ' kijken, kijken, en niet kopen!' en bedankt voor de gelegenheid om.mooie bloemetjes te fotograferen! We hadden ook graag de Spicegirls op de foto gezet, maar die waren waarschijnlijk ergens anders op tournee.

Het verkeer is nog steeds verschrikkelijk! Een smalle tweebaansweg waar scooters, auto's en bussen elkaar passeren in bochten, waar je met een scooter naast je recht op twee passerende auto's afrijdt... Gelukkig hebben wij een kalme en voorzover dat mogelijk is veiligrijdende chauffeur die 5 jaar geleden zijn laatste ongeluk heeft gehad doordat een motorrijder de macht over het stuur was verloren. En hij rijdt hier toch minstens 2 keer per week en is de andere dagen taxichauffeur in de drukke stad Kochi (waar Nederlanders de eerste kolonisten waren, maar dat heeft er niks mee te maken, want hun opvolgers waren de Portugezen en de Engelsen en die laatsten hebben de Indiërs links en link leren rijden, wat er wel.mee te maken heeft.)

In een piepkleine rubberplantage liet de gids ons zien hoe rubber getapt wordt. (Dat gaat nl anders dan met bier.) Het rubber dat naar beneden stroomt naar een bakje haalde hij van de gleuf in de stam als een elastiekje af. Elastiekjes groeien dus net als eikels aan een boom!

Maar we kwamen voor de theeplantages in de bergen. Slingerende wegen naar uiteindelijk 1800 m hoogte. Stralende zon, de temperatuur zakt van een klamme 30 graden naar een droge 25, helaas wel wat nevelig. Wat is het hier mooi! Heel bijzonder, want dit kan je haast nergens anders zien. Ik maak teveel foto's.

Er wonen hier prachtige mensen in schitterende kleurige jurken, broeken en sjaals gekleed! Heel veel mannen dragen geen broek maat een omgeslagen doek. Ziet er best raar uit. Maar wat moet je als een korte broek not done is en het is erg warm? Albert is de enige in 50 km omtrek die vandaag een korte broek aan heeft! Er zijn ook Sikhs met fel gekleurde tulbanden.
De bevolking is vooral rooms. Dat zie je niet aan de stip boven hun neus, want die hebben ze niet. Wel aan de prachtige witte kerken.

Ons hotelletje deze avond is een enorme verrassing. Het ligt hoog op een heuvel met uitzicht over bergen en plantages. Heb ik nog niet kunnen zien want we kwamen in het bijna donker aan. We kregen een heerlijke Indische maaltijd, gekookt door de eigenaar, die (de maaltijd, en niet de eigenaar) werd geserveerd aan een fraai gedekte tafel in kaarslicht. Eindelijk zagen en spraken we daar de eerste Nederlanders. Een van de jongedames was onlangs in India getrouwd met een Indiër, dus kwam er een Indische bruiloft. Met slechts 200 gasten, wat hier toch wel een beetje karig is.

Straks eerst een biertje. Daarvoor heeft Albert een kwartier in een dringende rij Indiërs gestaan. Je kan namelijk in de stad maar in twee staatswinkels alcohol kopen. Doordeweeks heeft men geen tijd voor het in de rij staan dus komt men in het weekend.

Morgenvroeg om half zeven gaat de wekker, want we starten voor het ontbijt met een zondagse wandeling door de theevelden. Jezus deed het door de graanvelden, maar voor de rijstvelden moet je verder rijden dan een sabbatsreis, en die zullen we 's middags maken wanneer de chauffeur ons terugvindt naar Kochi.